Sens...

Siedzi sama, zamknięta w sobie,

A myśli nad sensem życia, krążą po jej głowie.

Nagle myśli te zamieniają się w jawę

I widzi przed sobą jakąś zjawę.

Zjawa ów jako Miłość się przedstawia

I Dziewczyna podążyć za nią postanawia.

Głowę do piersi przytula,

A Miłość ją ramieniem otula.

Nagle strach czuje

I z objęć Miłości się wyślizguje.

Później widzi ów Miłość z Przyjaźnią

I nie chce rozmawiać już z Nią.

Wspina się wysoko

Z myślą głęboką.

Już jest na szczycie

I płacze skrycie.

Chce skoczyć, lecz nagle czuje,

Jak coś ją obejmuje.

Odwraca się i widzi :

Miłość i Przyjaźń.

Przyjaźń przerażona

W Niwecz wpatrzona.

Miłość przyciąga Niwecz do siebie,

A Ona przytula się w odzewie.

Czuje się bezpieczna

I tym razem nie w głowie jej ucieczka.

*   *   *

Wierszyk taki se.

Miłość to chłopak.

Niwecz - dziewczyna.

Przyjaźń - najlepsza przyjaciółka.

Trzeba się jakoś połapać, ale dacie rade....

Pod warunkiem, że kogoś to zainteresuje.